Biz belki Adıyaman’ı bırakarak işimiz için İstanbul'u mesken seçtik. Ama Adıyaman’ı ve insanını da hiçbir zaman unutmadık ve asla da unutmayacağız. Gerek zaman zaman Adıyaman’a giderek orada, gerekse de İstanbul’da çeşitli iş kollarında çalışarak üreten hemşerilerimizi hiçbir zaman yalnız bırakmadık. Her davetlerine “Acı ve tatlı günlerinde” koşarak gitmeyi görev bildik ve bundan böyle de görev bileceğiz.
İstanbul’da 100 binlerle ifade edilerek çeşitli ilçelerine dağılmış olarak iş kuran ve çeşitli derneklerle örgütlenerek kardeşlik, birlik ve beraberliklerini korumayı, Adıyaman’ın kültürel varlığını yaşatmayı ve gurbetteki Adıyamanlı gençlere sahip çıkmayı kendilerine ilke seçmiş hemşerilerimiz var. Bu hemşerilerime yaptıkları iş ve çalışmalarından dolayı şükranlarımı sunuyorum.
Ben de bir Adıyaman sevdalısı olarak bu değerli hemşerilerimin, gelenek ve göreneklerimizden tezahür ettiğini düşündüğüm bu anlamlı iş ve eylemlerinden cesaret ve şevk alarak tüm etkinliklerine koşarak katıldığımı ve katılacağımı Adıyaman’da Haber Gazetemiz aracılığıyla tüm Adıyamanlı can hemşerilerime, Adıyaman dostlarına ve dostlarıma iletmeyi görev sayıyorum. İstanbul’da 2 vakıf ve 80’ni aşkın Adıyaman dernekleri var. Amacım ve dileğim bunların bir çatı altında buluşarak, federe ya da konfedere bir yapıya kavuşturulmasıdır.
“Çok Mu Özgürleştik?”
Son zamanlarda basına düşen, insanların içini sızlatacak haberler bizleri derinden yaralıyor. Çocuk istismarı, taciz, hayvanlara istismar, şiddetler toplumu gibi olaylar özellikle çocuklarımızı ve bizleri derinden sarsmaktadır. Bu durum gösteriyor ki dini bilgi ve eğitimimizi öğreten öğretmen ve hocalarımız sınıfta kaldı. Benim kanaatimce merhamet duygumuzu kaybediyoruz. Burada bireysel suçlu aramanın bir mantığı yok. Eğer bir suçlu varsa toplum olarak o halde hepimiz suçluyuz. Boşanmalar almış başını gidiyor. Saygı, edep, terbiye ve insanlık rayından çıkmış, kimin eli kimin cebinde beli değil.
Uyan ey Osmanlı torunları, batıya özendiğimiz, bizlerinde uyguladığı, kirli oyunları bir bir işlemeye başladık. Bu yüzden değerlerimizi bir bir ayaklar altına alıyoruz. Bu toplumun düzelebilmesi için bizler ilk önce kendi ailemizden başlamalıyız. Haydi bir gülde sen uzat, geç kalmadık. Allah bizlere hidayet versin. Bizleri doğru yoldan ayırmasın, merhamet duygusu versin. Not: Bu yazıyı akademik dille değil de halk diliyle yazdım ki anlaşılabilsin.
gokhanbayram02@hotmail.com