Kurban ve Kurbiyyet

Millet olarak çok büyük mana ve maneviyat ifade eden inşirah dolu bayram günlerini hep beraber idrak edeceğiz. Mevla Teâlâ herkesin günlüne göre versin. Evet, kurban yapmak ya da kurban olmak… Çünkü kurban yapmak, kişinin kurbanı nasıl anladığını da ifade eder. Kurban sahibi, lisan-ı hâl ile şunu söyler: “Yârab! Ben emrine amadeyim! Her zaman senin rızan için kurban olmaya hazırım…” Her Müslümanın, böyle bir teslimiyet içinde olduğunu gösterir. Bütün ibadetlerin özünde böyle samimi bir niyetin bulunması lazımdır.

Aksi halde kararsız hareket ve tavırla ibadet hedefine ulaşmaz. Sadece bir ruhi sıkıntısını gidermiş olur. Kurban anlam itibariyle kurbiyetten “Allâh’a yakınlıktan” gelir. Cenâb-ı Allâh’a (c.c.) yakın olmanın yolu da onun Resul’ünü (s.a.v.) sevmekten geçer. Öyle buyruluyor: “Deki: Şayet Allâh’ı seviyorsanız, bana uyunuz”… Demek ki önce Resul’ünü sevmek ve ona uymak lazım. Öyle bir sevgi ki; bir gün efendimiz şöyle buyurdu: “Ya Ömer beni ne kadar seviyorsun?” Hz Ömer (r.a.) “Ya Resulüllâh, seni nefsim ve namusum hariç her şeyden çok seviyorum deyince…”

Cevap “Hayır! Ya Ömer olmadı!..” O ince ve derin ruhlu insan, hemen anlar ve bir cezbeyle kendine gelir ve döner: “Nefsim ve namusum dâhil her şeyden çok seni seviyorum ya Resulülâh...” Ve Efendimiz: “Evet, işte şimdi imanın kemale erdi ya Ömer!” buyurarak ihlâs ve samimiyetin ölçüsünü o yüce zatın şahsında bize böyle öğretir. Kişi, aşkla ve sevgiyle Yüce Resul’ün (s.a.v.) varlığında kendi varlığını yok bilecek, “Fena fi Resul” olacak ve bu yokluk devam edecek, tâki Cenâb-ı Allâh’ın (c.c.) varlığında gark olacak “Fena fillâh” yani kendinden geçerek Cenâb-ı Allâh’ın (c.c.) sevgisinde yok olacak.

Onun sonsuz deryasına düşen bir damla misali, hep onunla beraber ve hep onun emrinde olacak!.. İnsanın kendi hakikatine ulaşması, edep ve mârifet bahçelerinde dolaşması, o bahçenin güllerini koklaması, meyvelerini yemesi ancak böyle bir teslimiyet ve sevgiyle mümkündür. Böyle bir sevgi teslimiyet ve imanı, ne Nemrut’un ateşi yakabilir ne de Hz İsmail’i (a.s.) bıçak kesebilir!.. Böyle bir sevgi ve samimiyet tablosu Hz İbrahim (a.s.) ve Hz İsmail’in (a.s.) Hayatlarında çok çarpıcı bir şekilde görülüyor.

Hz. İbrahim ateşe atılacağı sırada Hz. Cebrail (a.s.) geliyor yardım teklifinde bulunuyor, ama o “Hayır! Yüce Rabbim (c.c.) benim ateşe atılacağımı biliyor mu?” Diye soruyor. Hz Cebrail “Amenna ya İbrahim” deyince “Öyleyse aramızdan çekil Ya Cebrail” diyor ve kendini ateşe bırakıveriyor. İşte bu teslimiyet karşısında, ateş aciz kalıyor ve Hz İbrahim’i yakamıyor. Tam tersine etrafında serin bir gül bahçesine dönüşüyor. Hz. İbrahim başka bir imtihan tablosunda da hiç tereddüt göstermeden Hz İsmail’in boynuna bıçağı atar! Bıçak kesmeyince, telaşlanır ve heyecanla “Allâh’u Ekber” deyiverir!..

Aynı teslimiyetle, hiç tereddütsüz boynunu bıçağa uzatan Hz. İsmail, cennetten onun yerine kesilmesi için, bir koç gönderildiğini görünce, o da şunu ekler “La İlâhe ilellâh hu vallâhu Ekber”. Bunları duyan Hz. Cebrail, sevgi ve nur halkasını “Allâh’u Ekber ve lillâhil hamd” diyerek tamamlar!.. İşte kurban gerçeğinin tablosu böyle tamamlanır ve Müslümanlar üzerine bir vecibeye dönüşür. İslam tarihi, böyle tablolarla doludur. Şayet İslam milleti kendi inancına, ibadetine ve ahlakına, bağlı bir hayat yaşamayı tercih eder, imanın kemal derecesi olan “El hubbu lillâh vel buğzu lillâh” yani “Allâh için sevmek ve Allâh için buğz etmek” düsturuna bağlı kalarak; Yüce Allâh’ın, dostuna dost düşmanına da düşman olur!..

İnanınız kâfirin bıçağı yine kesemez ve ateşi yine yakamaz olur Müslümanların üzerinde… Milletimiz ekseriyeti itibariyle bu şuur ve teslimiyet içinde yaşamaya devam ederse, yeryüzünün bütün hüner sahipleri, yine İslam’ın emrine girer ve Müslümanlara hizmet ederler. Mevla’mız (c.c.) sonsuz bir sevgi, teslimiyet ve bağlılıkla, imanın lezzetine eren kullarından eylesin. Bu duygularla bütün hemşerilerimin ve dostlarımın mübarek Kurban Bayramı’nı tebrik ederim. Ülkemize ve bütün İslam âlemine hayırlara vesile olmasını Cenâb-ı Allâh (c.c.)’dan dilerim… Selam ve dua üzere kalın… mahmutgazisimsek@hotmail.com