Veda

Mevsim kışı çağırırken, gökte derin bir telaş,

Yıldızlar konaklarını temizlerler yavaş yavaş.

Bulutların diline dolanır esma-i Kuddüs,

Göğü ak pak etmek için verirler uğraş.

Ay daha bir heves eder yeni mevsime,

Güneşten aldığı ışığı sunmak için tüm nefeslere.

Tıkırında işler her sabah saat misali güneş,

 Ta ki olsun yükler kendine eş.

Bir mevsim daha devrilir göğün burcundan,

Kıştır gelen karı, fırtınası ve dolusuyla.

Her yeri iyiliğin rengine boyamaktır kastı,

 Huzur bulsun diye yatıcının gözünün nuru.

 Kışta ruhlar dingin kışta ruhlar engin,

Çocukların yüzlerinde mutluluk nasıl da belirgin.

Arzın kalbinde koşuşturur şimdilerde insanoğlu,

Hazırlıklar büyük hazırlıklar dolu dolu.

Her şehir aynı yaşamaz kış mevsimini,

Kimi evlerde tüter duman kimi evler şömineli.

Her yerde aynı sürede konaklamaz kar,

Kiminde aylarca misafir kiminde dakikalar.

Bir mevsim daha devrilir göğün burcundan,

Sonbahardır giden hüznü, buhranı ve çaresizliğiyle.