Bazı Fidanlar Geç Büyür Ama Meyvesi Tatlı Olur…

1982 yılında, Adıyaman Ticaret Lisesi’nden mezun olunca yaz tatilinde boş gezmemek için rahmetlik Av. Celal Kızılkaya’nın yanında kâtip olarak işe girmiştim.

Celal abinin yeğeni ve aynı zamanda adaşı Celal vardı, konuşma ve duyma engelliydi. Gelir, işaret dilini ondan öğrendim, futbol meraklısıydı ve ne yapıp etti kendisi gibi engelli arkadaşlarıyla bir amatör takım kurdu.

Sonra kendi imkânlarıyla yıllarca sahalarda top koşturan bu azimli gençlere Adıyaman İl ve İlçeleri Eğitim Vakfı (ADVAK) Başkanı Şevket Gürsoy’un Belediye Başkanlığı döneminde desteğiyle Belediye bünyesine alındılar.

1990’lı yıllarda Adıyaman Belediyesi’nin engelli bireylere olan desteği böylece başlamış oldu ve 6 Şubat Depremine kadar devam etti. Konuyla ilgili aradığım Şevket Gürsoy, “O kardeşlerimize desteğimiz 6 Şubat’a kadar aralıksız devam etti ama maalesef depremde koptuk, ilk fırsatta onlarla yeniden bir arada olmayı istiyorum” derken depremin acısını bir kez daha hatırlattı…

1990’dan bu yana Belediye Başkanı olan Abdulkadir Kırmızı, Muhammed Necip Büyükaslan, Fehmi Hüsrev Kutlu ve Süleyman Kılınç’ın mizaçları ve iş yapma yöntemleri farklı olsa da belki de tek ortak noktaları engelli kardeşlerimizin taleplerine hep olumlu bakışları ve sportif faaliyetlerini hep desteklemeleriydi. Göreve yeni seçilen Abdurrahman Tutdere’nin de bu konuda hassas davranacağından şüphem yok.

Bunca desteğin karşılığını da Adıyamanlılar olarak hepimize veren engelli kardeşlerimiz onlarca şampiyonluk sevinci yaşattı...

Bu konuyu neden yazdığıma gelince;

Bugün Perre Haber Ajansı’na düşen bir haberle gurur duydum. Görme Engelliler Türk Milli Futbol Takımı Eski Antrenörü ve Goalball Antrenörü Buse Aslangöz’ün “Belediyemize desteğe hazırım” başlıklı açıklamasını okuyup da gururlanmamak mümkün değil…

Adıyaman halkı adına yıllardır kendisine destek olan Adıyaman Belediyesi’ne yönelik “vefa borcu”nu ödemeye hazır bir gençle karşı karşıyayız… Maşallah artık kendi ayakları üzerinde duran engelli kardeşlerimiz şimdi de kendi imkânlarıyla depremin yaralarıyla mücadele eden şehrimize fayda üretmenin yollarını arıyor… Alkışlıyorum ve bu yazı vesilesiyle “bazı fidanlar geç büyür ama meyvesi tatlı olur” demek istiyorum.

m.emindanis@hotmail.com